Üşüyorum
İnsanlar tanıdım , göçüp gittiler
Canları canandan , alan dünyasın
Ayrılık şerbeti , içip gittiler
Leylayı mecnundan , çalan dünyasın
Garibi ağlattın, dertli bıraktın
Çaresiz dermansız kalpleri yaktın
Dert ırmağı misali canlara aktın
Yarını olmayan , yalan dünyasın
Canı cananımı kopardın benden
Ruhumu çektinde aldınya tenden
Bir haber vermedin gelip gidenden
Vefası olmayan yalan dünyasın
Ağlattın sızlattın yaşarken beni
Ne yükler taşıttın yordun bedeni
Unutturdun bize bizden gideni
Duygusu olmayan yalan dünyasın
Bizi bile bize düşman edersin
Hem çare hem çile elem kedersin
Koşarsın peşimden bitmez nefesin
Çilesi bitmeyen yalan dünyasın
Bir parmakcık balı çaldın ağzıma
Derman bulamadın gönül sızıma
Yenik düşer her can senin hırsına
Canı cana düşman eden dünyasın
Kimine ilahsın kimine çile
Kimini düşürdün dillerden dile
İlim cübbesini verdin cahile
Zalimleri mazlum eden dünyasın
Davudi misali yaşıyorum ben
Gönlümün yükünü taşıyorum ben
Güneşin ardında üşüyorum ben
İnsanı insandan çalan dünyasın
Davut Arkan