Siyah Laleler

Siyah Laleler

Korkuyorum!
Göğe uzanan dallar, eşlik ediyor korkularıma
Renklerinden mahrum kalmış, dikenlerini giymiş dallar
Zamansız, çok erken giriyor hayatıma
Karanlığa bürünmüş gökyüzü bile acıyor halime
Yıldızlar sarılmak istiyor,bulutlar ağlıyor üzerime
Rüzgar bile ürkekçe dokunuyor bedenime
Dallar korkularımı sarmak istiyor
Ses edemiyorum, dikenleri batıyor
Üşüyorum, rüzgarlara “esmeyin” diyemiyorum
Halimi gören dallar daha sıkı sarıyor boş bedenimi
Bulutlar yaşlarını sertçe vuruyor suratıma
Rüzgar ürküyor, yıldızlar bile halime dayanamıyor
Buz kesiyor yıldızlar, “ışığınızı benden esirgemeyin yıldızlar”
“Ben karanlıktan korkarım”
Dilim lal, bana ne olmuş soramıyorum
Çürük kokuları burnuma doluyor
Etrafımda ararken, ölenin kendi ruhum olduğunu görüyorum
Beni izleyen biri var!
Seçemiyorum kim olduğunu
Bana doğru yaklaştığında, netleşiyor çehresi
O benim! Ben!
Bedenim ağırlaşıyor
Ölüme yaklaştığımı hissediyorum
Direniyor göz kapaklarım, kendimi doyasıya izlemek için
Kaybedeceğimi anlayışımdan mıdır,
kendimde kusur bulamayışımın sebebi
Engel olamıyorum,
Ağırlaşan bedenimde yarı açık bakan gözlerimle,
Uzaklaşan adımlarımı son kez izliyorum
Artık üşümüyorım!
Canım yanmıyor!
Korkmuyorum!
Rüzgar ürkekliğinden kurtuluyor
Bulutlar ağlamıyor
Yıldızlar parlayarak, yüzünü bana dönüyor
Ama, SİYAH LALELER dökülüyor üzerime
Ben toprağa yaklaşırken, bu aciz bedenimle..

Nisan Yağmuru İzmir