Sevdim Seni Ey İnsan

Sevdim Seni Ey İnsan

Ne çok bölündük bin parçaya..
Hepimizin cezası Sisifosunkinden beter.
Gün devirmiyoruz artık,
Anlarımız aynılaştı.
Farklı bir söz duysam,
Birileri, umuttan bahsetse,
Kulağımın pasını silse.
Birileri, “herşeye rağmen,
Bizi sevgi var edecek” dese..
Dudaklarımızın kıvrımda bir ağırlık,
Biraz mağrur bir duruş için vazgeçtik gülüşlerden..
Kalbimizi herşeyin üstünde tutalım derken
Dağın zirvesinde ama yalnızız..
İçimiz dolu, ama ego ama hırs ama kinle…
“Ben yoksam kimse olmasın” nidaları duyuluyor tüm hanelerden..
Ne oldu bize diyeceğim ama dert yanmış olurum değil mi?
Kim soluklanır ki bir kaç dakika dert durağında..
Sonuçta hepimiz iki damla yaştan sonra dans ederiz Sezen’in en hareketli şarkılarında..
İnsan, nisyandır, unutur. İyiyi de kötüyü de,
Vefayı da devayı da..
Bir gün filizdendiği toprağın onu yiyip yutacağını da..
Özleyene selam olsun.
Özünü özleyene sevgi ve selam olsun.

Münteha Çağatay