Rüzgarlar

Rüzgarlar

Zamansız esen rüzgârlar göldüm,
Onca sevdiklerimi aldı da gitti.
İşte o zaman ben yaşarken öldüm.
Gözümde bu dünya, tükendi bitti.

Kimi ağaç gölgesinde, kimi sıcakta
Kimi ocak başındaydı yatkıda gitti.
Kimi yirmisine girmişti, kimi kucakta
Kimi kapı önündeydi, süpürdü sildi.

Bağrımdaki ateşi söndürür sandım,
Ateşime körük oldu, yaktı da gitti.
Saçlarımı okşayınca beğendi sandım,
Saçlarımdan sürüdü, yoldu da gitti.

Dallarımı kırdı, yuvamı bozdu,
Onca yapraklarımı döktü de gitti.
Şiddeti, öfkesi en büyük kozdu.
Neşemi, sevincimi toplayıp geçti.

Ne kol kanat bıraktı, ne mecalimi
Neyim var neyim yok, çaldı da gitti.
Altın tepside sundu bana eceli,
Sonra da ellerimi saldı da gitti.

Uğur Musab Şahin