Ölene Kadar - Bütün Şiirlerini Kaybettim - Ölene Kadar Şiiri

Ölene Kadar

Bütün şiirlerini kaybettim.
Yeniden yazmak ne mümkün gözlerin olmadan.

Arıyorum hatıraları, bir iz bulurum diye,
Elim gönlüme, gönlüm elime uzanıyor,
Nafile ; Sensiz ve boş yine.

Aynı saatte bindim, adalar vapuruna.
Aynı gişeden geçtim binerken,
Herşey aynı idi, yüzler bile, sen hariç.

Uzun zaman oldu bende yoruldum.
AMA sözümüz var dı, ölene kadar.

Kaçkez kalbimde öldürdüm seni, kaç kez dirildin.
Kopardıkça sana ait dalları içimden,
Kelebek ormanına dönüşüyor kalbim.

Sesini duyar gibi oluyorum.

Çok değiştim,  görsen tanımazsın belkide.
Aynı heyecanı duyarmısın
Yada kalbinde hala sevgiye yer varmı.

Seni bilmem, ama benim yüreğim hala kuş misali.
Belkide ilk günkü gibi kalan tek şey sana olan sevgim.

Albümleri karıştırıyorum arada,
Yeni yeni fark ettim, elaya çalan kahve tonunda
Gözlerin.
Hızlı akıyor zaman ben yanlış hatırlıyorum belkide.

Akşamları oturup konuşurduk ordan burdan,
Hayallerimiz ne çok tu.

Seviyordum seninle konuşmayı, hala konuşuyor um.
Komşular deli sanıyor beni, perdeleri çekip kaçıyor lar içeriye..

Haksız da sayılmazlar hani.

Aynı saatte yatıyorum, biraz geç yatsak,
Gözlerin kan çanağı gibi olurdu.
Kızardın bana, ışıkları kapat derdin.

Oysa ben seni uyurken seyretmeyi çok severdim.
Sen uyuyunca açardım koridorda ki lambayı
Dudaklarının gölgesini seyrederek uyurdum..

İstemezdin iç çekmemi, sıkıntıya gelemez din.
Şimdi de tutmaya çalışıyorum ama, nafile..

Kopan fırtınaları bastırmaktan yoruldum.
Böyle bana manasız gözler ile bakman bana
Çok acı veriyor.

Ellerin hala sıcak bana, ama gözlerin susmuş
Dilin susmuş.

Birdaha araba almadım, yitirdim cesaretimi.
Bazen diyor şeytan, tekrar gir o kamyonun altına
Yarım kalan ne varsa son bulsun

Böyle yaşamak çok zor.

Nasıl affedersin beni bilmiyorum.
Her gece çığlık çığlığa uyanıyorum.

Seni arıyorum, sonra yüzündeki kanları siliyorum
Allahım Allahım.. Çok korkuyorum..
Oysa yanımda öylece yatıyorsun hissiz.

Doktor Allah tan ümit kesilmez dedi.
Benim senden önce öldüğümü bilmiyor.

Bazı günler bir umut ile götürüyorum seni.
Çok sevdiğin o sedir ağacının altına
Bir ümit dudaklarından minik bir cümle çıkar diye

Ne kadar daha yaşarız böyle bilinmez

Bildiğim tek şey var.
Söz vermiştik birbirimize,

Ölene kadar

Paşa Varol ( Jkl )