Hasretin Soğuk Yüzü - Çıkmaz Sokaklarda - Soğuk Yüzü Hasretin Şiiri

Çıkmaz sokaklarda kaybolduğum ah korkularım,
Kabuslardan kan ter içinde uyandığım cesaretim.
Kimse bilmez kimsenin hikayesini,
Hasretini sevgiyle sabırla dokuyup yüreğime sardığım.

Bir hüzün mevsimidir sonbahar’da Eylül,
Aşk acısı çekmek tek kişilik bir sofra,
Bu acı sofrasında yiyerek doyan var’mı,
Duyan var’mı bu dünyada ebediyen kalanı.

Her gece sessizce ölüm yorganı,
Sarar’da sarar üzerimi zalimce.
Sıkışır yüreğim nefes alamam,
Yine hasretin soğuk yüzü yıktı bendini.

Beni uzaklara tutsak ettin kader,
Neydi benimle alıp veremediğin neydi.
Kara bir girdap gibi ,Doladın beni kendine,
Göğün en büyük duvarını kırdın gittin.

Sayamadım bu kaçıncı gidişin,
O güzel günlerin zamana akışında bu gönül.
Gece zifiri siyaha bürünmüş,
Bilmem’ki bir daha geri gelir’mi o beyaz hayallerim .