Güvercin
Kanadını gere gere
Dama konuyor,
Gecenin soğuğu gagasına vuruyor.
Belki bir gün uçamayacak,
Belki şirin çatıya bir yuva kuracak.
Ağzında dal parçaları,
Başkaları için fedakarlığını ortaya koyuyor.
Durdu güvercinin kalbi bir gün,
Gerdanlığı soldu belki…
Arkasından ağlayan az oldu,
Kanadının gürlüğü kayboldu.
Ahmet Erdem Özsoy