Gölgen Bile Yakın

Gölgen Bile Yakın

Gözlerinde yeşeren bilmem kaç çiçek
Kıyamaz insan bakmaya, doymaya
Öyle zor ki bu sevgiyi gizletmek
Sen gözümde hiç solmayan bir papatya

İçimdeki poyraz rüzgarını estiren;
Sadece senin o eşsiz gülüşün,
Güzün ardından sensin bana baharı getiren
Hiç yok mu ezberinde ismim gönlünde

Aynalar bile seni bana yansıtır
Gözlerin yıldızlardan bile daha parlakken,
Uzakken bile gönlüm yüreğine sarılır
Sen daha bunu sana yazmamı bilemezken

Ruhum teninin her zerresine değince,
Gönlündeki çiçekler yeşerir
Bu şiir sana yazılınca,
Anlar mısın ki hiç bilmem

Gölgen bile yakın gözlerime
Tenin bana gökyüzü kadar uzakmış meğer
Kanarım her bir benzersiz sözüne,
Sen hiç ışığı farketmezsen eğer

Harun Ertaş