Gittiğim her yerde ,bu yürek sordu seni;
Anmayı istemedim,kalbimi terk edeni.
Belli’ki bu gidenler,unut diyordu beni;
Yaşadığım bu şehir ,artık çok yordu beni.
Hasretin prangası,vurulmuş ayağıma;
Gözyaşımı düşürdüm,viran olan bağıma.
Sevdiğim dediklerim,arkamdan vurdu beni;
Hasret denilen yangın,kasıp kavurdu beni.
Gökte söndü yıldızlar,kahır çöktü geceye;
Dile geldi isyanlar,feryat döktü heceye.
Fırtınalar gün be gün,sallayıp durdu beni;
Bilinmez maçhullere ,doğru savurdu beni.
Yüzüme gülenleri,sanıyordum dost ve mert;
Damla damla birikti,kalbe yüklediğim dert.
Tükendi bitti beden,dertlere saldı beni;
Sensizlik denen kader,yerlere serdi beni.
SamueL
emeklerınıze sagLık