Bir Sonbahar Günü

Bir Sonbahar Günü

Yine bir sonbahar günü geldi çattı
Etrafı derin bir sessizlik kapladı
Ağaçlar küstü, yapraklar sarardı
Bulutlar göz yaşlarını saldı
Güneş bile dayanamayıp
Bulutların arkasına saklandı
Etrafı derin bir hüzün kapladı
Gündüzler uzadı, geceler kısaldı
Çetin bir rüzgâr kapımızı çaldı
Bana sensizliği anlattı
Sensiz geçen günleri anımsattı
Benliğimi de alıp ortalığa karıştı
Derken sen karşıma çıkıverdin
Benliğimi bana verdin
Bulutların göz yaşlarını sildin
Güneş’e gel benimle dedin
Tekrar ışıklarını sal dedin
Salıverdi gökyüzüne ışıklarını
Tekrardan aydınlattı dünyayı
Ruh-u revanımsın sen
Meftun olmuştum gönülden
Belki de sana olan sevgimden
Gözlerim sen diyordu, senden başkasını görmüyordu.
Bir fidan nasıl günden güne büyüyorsa
Benim aşkım da öyle büyüdü
Öyle büyümeye de devam edecek.

Rümeysa Tunç