Bağırıyorum

Bağırıyorum

işte yine yazabildiğime kadar keder sayfalar
psikozlu hayaller dumanlı yaşlı gözleri izler
bir gece yarısı çağrısı kadar aşkımız
sadece melankoli ve nostaljiden ibaret

biz işte ancak hissedebiliyoruz acıyı
öyleyse acıdan başka bir hissimiz kalmamalı
günler elbette geçiyor seneler gibi
sınırda yaşarken neden aşağı atlamamalı

söyle ki doğmak için ölmek gerekmez
ölüm takıntımı al hibemden usulca
ben de söyleyeyim ki kemanın yine kalmışsa tek teli
onu da vahşice koparmalı

bir sebep söyle
neden öldürmemeliyim kendimi
ben mürekkebi içiyorum su içer gibi
kavuşmak istiyorum çok sevdiğim yazarlara

delirmenin kıyısında küçük bir balıksam ben
fanusun kenarında yıllardır bekleyen
beni nasıl kurtarmalı
ya inanıyorsam toprakta da yaşayabileceğime

bunaldın defalarca bunaldın
herkes kaldıramaz hasta yürekleri ve bu düşünceleri
kalemimi beynime batırsam
kelimelerim annelerini bulur muydu
ya ıslanan kağıdım
yırtılmak bilir miydi hiç

ben ölürken
ben öldürürken kendimi yine bir böceğe basar gibi
işte tam da o zaman söyle
söyle! nedir yaşamak?

Miray Seyyar