Ayrılıklar - Yazıyor edalarında çocuklar - Ayrılıklar Siiri

Ayrılıklar

Yazıyor edalarında çocuklar,
Yaşlı bir teyze gözlerinde ayrılıklar,
Mehmet’i askere aldılar,
Tren garında vedalar.

Günün kör vaktinde kalkışlar,
Hızlı bir son kahvaltı ve koşuşlar,
Yetişmek için sefer-i vedaya,
Uyanışlarla vedalar.

Bir anne ve bir baba,
Bir çocuk ve bir yol,
Bir ayrılık ve bir veda,
Bir dert ve bin cefa.

Otogarda beklemek,
Birazdan ölecekmiş gibi,
Bir daha dönemeyecek gibi,
Ve bir daha sevemeyecek gibi,
Otobüs ucunda son sarılışlar.

Beş dakikalık hızlı molalarda yanan sigaralar,
Gözlerde anlamsız ve boş bakışlar,
Gidişin farkına yeni yeni varışlar,
Hızlı geçen vakte duyulur pişmanlıklar.

Ayrılık soğuk bir yel gibi çarpar,
Sızlanırken acıdan çocuklar,
İlk ayrılıkla başlar,
Sonu gelmeyen bu vedalar.

İlk kez çıktığında evinden,
Ya da ilk kez terk ettiğinde alışkanlığını,
Bir kez unuttuğunda yatağının aşinalığını,
Depremler gibi titretir beynini kahrolası vedalar.

Uzak bir şehirde elem dolu o ilk gece,
Asla bitmeyecek bir sıla özlemiyle o ilk gece,
Dökülür gizli gizli gözlerden yaşlar,
İki damlada bir şehir saklar tüm vedalar.

Anne sarılışında,baba sırıtışında,
Kardeşinin gözyaşlarında,
Puslu şehrin buhran kokan bu havasında,
Seni seninle bırakır ayrılıklar.

Dolu dizgin Tanrı arayışlarında,
Dudaklarda aciz dualarla,
Geri getirmeyecek hiçbir şeyi o son anlarda,
Ayrılıklar duyduğun tüm pişmanlıklarda.

Mehmet Berke Gökdemir