Gücüm Yetmedi

Gücüm Yetmedi

Birgün vardım kapınızın önüne
Dostum, bir çift sözü beceremedim.
Söz dinletemedim zalım gönlüme
Vurup susturmayı beceremedim.

Öyle bir şey ki, tarifi imkansız
Zalımın gönlü olurmuş insafsız
Neyleyim? Bir gönül ki yüzsüz arsız
Kızıp küstürmeyi beceremedim.

Hangi yöne gitsem çıktı karşıma
Bin türlü belalar açtı başıma
Soranlar şaştı, duyunca yaşıma
Nefsi öldürmeyi beceremedim.

Elimde değil’di kalbin hisleri
Gece de gördüğüm kabus düşleri
Yaktı gönlüme zulümden ateşi
Gidip söndürmeyi beceremedim.

Başıma geldi, bilmediğim işler
Bir kabusa döndü gördüğüm düşler
Ne yol bilirim ne oyun ne hüner
Kovup göndermeyi beceremedim.

Ağladım durdum kara gecelerde
Çare aradım, kırık hecelerde
Bekledim yıllarca kör pecelerde
Küsüp oturmayı beceremedim.


Hüdaverdi Öz