Sensizliğin Acısı

Sensizliğin Acısı

Aylak bir fırtınada kaybetmiştim seni,
Bir simyacı değildim ama;
Tenörü yüksek bir aşkla sevmiştim seni.
Gidişinle zamanın çarmıhına gerilmişti sıska anılarım.
Paslanmış bulutlar kadeh tokuştururken avuçlarımdan,
Sensizliğin koynuna, yoğurduğum gözyaşlarımı saklardım.
Gözlerimde yağmur yağardı,
Ruhuma sinen kokun ıslanırdı.
Yalnızlığın çarşafıyla örterdim, kokunun ıslaklığını.
Yosunlaşmış sesim ünlemsiz kalırdı.
Kimseler işitmezdi, çok pencereli yalnızlığımı.
Ben yine de seni arardım.
Bütün çiçekleri yüzleştirirdim rüzgârla
Hiç biri sen gibi kokmazdı.
Ve hiç biri cennetti yaşatmazdı.
Şimdi, sensiz termometresi bozulmuş bir cehennemdeyim.
Yüreğim yangın yeri.
Acılarımın tarifi yok.
Anlarım ayrılığın sancısını,
Ama anlatamam sensizliğin acısını.
Mehmet Sıddık Kaya