Kırgın

Kırgın

Bak, yağmur nasıl da yağıyor
sessizliğini bozmak istercesine
ben varım, burdayım,
içimde ayların belki de yılların
birikmişliği var dercesine
köşe başında bir adam yürüyor
ben senin sessiz çığlıklarını dinlerim der gibi
yürüyor usulca, ıslana ıslana
her bir kaldırım taşını
sabah birini gördüm aynı sokağın başında
bir insan bu kadar sen olabilir mi
senin adını bile bilmediğin sokaklarda
seni buldum çocukça bir sevinçle
bir bakışım var uzun uzun sorma
yürüyor sen, üstü başı sen, gülüyor yine sen
bi kerecik müsade isteyip de senmişsin gibi
sarılsam sıkı sıkı
deli sanar mı beni?
sana tek kelime etmemiş ben
gene tek kelime edemem özlemle, hasretle
belki öfkeyle, sitemle
sokağın sonuna kadar baktım arkasından
sen olmadığını bile bile
ve sen,
sen değilken bile yok oldun gözlerimde
eve geldim,
seni göremeyecek oluşuma ağladım
bir kere daha.
şimdi yağmur ıslatıyor o sokakları
gerçekten sen olsaydın dedim
kendi kendime
gerçekte sen var mısın artık
bilemeye, bilemeye…

Nergis Talay