Korkum

Korkum

Göz göze gelmediğimiz bir anda kırıyorsun beni.
Senin görmediğin bir anda huzur kendini aşağı bırakıyor göz pınarlarımdan.
Sen farkında olmadan kırıyorsun tutunacak her dalı.
Yerle bir olup, faili meçhul uzanıyorum gözler önünde işte boylu boyunca.
Üstüme vuruyor sen aksi istikamette olduğunda en uzakta ki deniz feneri.
Eskiden etrafımı saran gözler bile göz ardı ediyor beni,
Bu kaçıncı diye söylenen bedenlerin anlık gölgesi.
Endişenin yerini acıma söylemlerinin aldığı fısıltılar;
Senin nefesinin bile karışmadığı bir olay mahalinde örseliyor beni.
Susuyorum cevap dahi veremeden; mahcup suskunluklarla.
Seni tanımayan herkesin boş zamanının celladı oluyor bu vazgeçmişlik
Tanımayan onca kişi değer mi diyor;
Sana verdiğim değer kadar öldüğümü bilmeden.
Susmasana , inkar etsene bunları
Hiddetlen biraz , kabullenme hemen
Dursana önümde.
Sarılsana büyük bir kahkaha ile saçmalama diyerek.
Hadi vursana tokatını karamsarlığıma aniden.
Gözler önünde göçüp gitmeden.
Zafer Başkaya