Ölüm Vakti

Ölüm Vakti

Yanık bir güneşin batışıyla
Başlıyor hayatımız
Ve kayıp gidiyor ellerimizin arasından
Yeşermeye yüz tutmuş ümitlerimiz.
Sonra karanlık ve sessiz gecelerin
Huzuru sarıyor,
İçimizde biriken huzursuz sitemleri.
Ay, mezarlıkları aydınlatıyor.
Yıldızlar kayıyor bir bir gözlerimizden.
Saatler durmadan geçiyor.
Bizler çabuk unutuyoruz her şeyi;
Ölümü, sevgiyi, ihaneti ve nefreti…
Aslında umarsızca ölüyoruz
Fakat ölümün vakti mi şimdi?
Yanık bir güneşin doğuşuyla
Bitiyor hayatımız…
Geceleri anımsıyor ve gülümsüyoruz.
Diliyoruz ölümden uzak günleri,
Delice düşünceler suluyoruz zihinlerimizde.
Yıllar beğeniyoruz
Uğruna yaşamak için.
Vakitler kuruyoruz düşlerimizde
Fakat hangi ölüm vakit bilir ki?

Ahmet Server