Desem Ki

Desem Ki

Gecenin ortasında,
Derin bir kuyunun dibinde,
Bir damla suyum ben.

Yalnız, ıssız,
Umutsuz bir damla.

Bir gün,
Bir rüzgâr eser,
Beni bulur,
Yukarı çıkarır.

Bir gün,
Bir çiçeğe,
Bir yaprağa,
Bir kuşa,
Bir insana hayat veririm.

Desem ki,

Bir çiçeğim ben,

Toprakta,
Suyun ve güneşin altında,
Büyüyorum.

Kırmızıyım,
Sarıyım,
Maviyim,
Morum.

Bir gün,
Bir rüzgâr eser,
Beni koparır,
Bir yere taşır.

Bir gün,
Bir insanın,
Bir çocuğun,
Bir sevgilinin,
Bir dostunun,

Gülüşüne,
Gözyaşına,
Mutluluğuna,
Üzüntüsüne,

Bir renk katarım.

Desem ki,

Bir kuşum ben,

Gökyüzünde,
Bulutların arasında,
Uçuyorum.

Yeşilim,
Siyahım,
Kırmızıyım,
Maviyim.

Bir gün,
Bir rüzgâr eser,
Beni düşürür,
Bir yere.

Bir gün,
Bir insanın,
Bir çocuğun,
Bir sevgilinin,
Bir dostunun,

Öyküsünü,
Düşünü,
Umudunu,

Bir şarkıyla,
Bir şiirle,
Bir müzikle,

Anlatırım.

Desem ki,

Bir insanım ben,

Dünyaya,
Bir gün gelirim,
Bir gün giderim.

Yaşamım,
Bir gülün ömrü kadar,
Bir kuşun uçuşu kadar,

Bir damla suyun yolculuğu kadar kısadır.

Ama,

Ben,

Bir damla,
Bir çiçek,
Bir kuş,

Bir insan olarak,

Dünyaya,

Bir iz bırakmak istiyorum.

Bir gülüş,
Bir gözyaşı,
Bir şarkı,
Bir şiir,
Bir müzik,

Bir renk,
Bir umut,
Bir sevinç,

Bir mutluluk,
Bir üzüntü,
Bir dostluk,
Bir sevgi,

Bunlarla,

Dünyayı,

Daha güzel,
Daha yaşanabilir,
Bir yer yapmak istiyorum.

Desem ki…

Ahmet Nejat Alperen