Acılara Sarılmak

Acılara Sarılmak

Yıkıntı bir şehirde kaybolmuşum
Aşkı yitirdim, umutları yitirdim
Yalnızlık köşelerde saklıyor beni
Tutunmak için acılara sarıldım

Gözyaşları Yüreğime Yağar
Bir mendil gibi savruldum hayatta
Gözyaşları yüreğime yağar durur
Sancılar içinde kıvranırken bedenim
Sevdanın zehriyle ölümü beklerim

Sessiz Çığlıklarımı Duymuyorlar
Dizlerimde inleyen bir çığlık var
Gökyüzüne yükselen sessiz feryatlar
Karanlık ellerle bastırılan umutlarım
Karanlık ellerde tutunmak zorunda kaldım

Gökyüzü Yaralı Kuşlarla Dolu
Gökyüzü yaralı kuşlarla dolu şimdi
Hayaller kanat çırpar, yaralıdır hepsi
Yaralarımdan beslenen bu yalnızlığım
Tutunmak için acıya tutunmak zorundayım

Sözcükler İsyan Ediyor Duygularıma
Anlamını yitirmiş cümlelerle boğuşurum
Kalbim bir şiir yazmaya çalışırken
Kelimeler acıyı kucaklar, içinde boğulurum

Özgürlükten Mahrum Kafeslerde
Özgürlüğü hayal ederken kafeslerde
Kanatlarım kırık, yüreğim hüzün dolu
Bir tutunma arayışında kaybolmuşum
Acılara sarılıp özgürlük arar oldum

Rüyalarım yitik izlerde kaybolur
Geçmiş zamanın sessiz yankılarında
Geri dönüş yok, umutlarım suskun
Tutunmak için acılara sarılırım hâlâ

Sessiz Gecelerde Kaybolan Şarkılarım
Soluksuz sokaklarda yankılanır hâlâ
İçimde bir volkan, kıpırtısız bir ateş
Acılarla dans ederim, umutları yitirirken

Yalnızlık adımlarıma eşlik ediyor
Karanlık sokaklarda sessizce yürürüm
Acılar kalbime yapışmış, ağırlaşıyor
Tutunmak için acılara sığınırım yine de

Varoluşun İnceliklerinde Kaybolurum
Zamanın kollarında sıkışmış bir
umutsuzluk
Acılarla yoğrulmuş bir hayatın içinde
Tutunmak için acılara sarılır, hayata tutunurum
Ünal Serhat Yorgancı