Adımlar

Adımlar

Adımlarım çığlık olur sokaklarda
Gözlerimde karanlık, yüreğimde sızı
Sokaklarda yankılanır ayak sesim
Bir haykırış gibi, bir isyan gibi

Sırtımda yük taşırım her gün
Sırtımda ezilir, yorulur belim
Yolculuğum uzun, yorucu ve sancılı
Ve hayatım bir çıkmaz sokak gibi

Yoktur dostlarım, yoktur umutlarım
Yoktur mutluluğum, yoktur hayallerim
Yalnızım, çaresizim, sefilim
Ve her adımda hayat bana zehir gibi

Görünür yükseklerde saraylar, gökdelenler
Altında ezilir, çürür insanlar
Ve benim gibi nice çaresizler
Gölgelerinde kaybolur hayatın

Ama ben yine de devam ederim yürümeye
Karanlıkta yankılanır adımlarım
Belki bir gün değişir bu düzen
Belki de yeniden doğar güneş bu karanlıkta

Dostlarım, umutlarım, hayallerim geri gelir belki
Ve insanlar yine insan olur
Ta ki o güne kadar
Benim adımlarım devam eder sokaklarda

Umudun ölmediği, hayallerin yaşadığı
Daha güzel bir dünya için yürürüm ben
Ve belki de adımlarım
Bir gün başka yalnızları bulur.
Ünal Serhat Yorgancı