Sarsılan Yüreğim

Sarsılan Yüreğim

Hüzünlü başlamıştı gece
Karanlıkla beraber yeryüzüne matem çökerken
Bebeğini uyutuyordu bir anne
Minik elleriyle okul çantasını hazırlarken yeryüzü melekleri
Bir baba son defa izliyordu sevdiklerini

Evet, soğuktu hava
Sabahına, altında uyanacağımız gökyüzünü
Kara bulutlar kaplamıştı, gecenin karanlığında
Minik eller son defa duaya kalkarken
Bir baba sarılıyordu titreyen evladına
Son nasihatini fısıldıyordu kulağına
Kızım, bu vatan bizim, bu toprak bizim
Ölsek de bizim kalsak da bizim

Parçalanmış bir gecenin şafak vaktinde
Dışarda birkaç çığlık, birde yerin uğultusu,
Gecenin en karanlık saatinde
Sokak lambaları için için yanarken
Gök yıldızlarını yerin bağrına saplıyordu
Yer yerinden oynadı birden
Gökyüzüne değen binalarımız yıkıldı
Tüm umutlar yerin dibine inerken
Koca bir çığlık koptu gecenin karanlığında
Gökyüzü bile ağlarken
Sonra derin bir sessizlik

Şehrin en hüzünlü tarafından çıkardılar beni
Penceresiz kalan odaların arasından
Evet, gün ağardı, sesler kısıldı
Bir baba ölmüş evladının elini tutarken
Bir annenin feryadı duyuldu
Kardeş kardeşe sarılı haldeyken
Tüm umutlar enkaz altında kayboldu.
Gecesinde sevdiğine sarılıp uyuyanlar
Sabahına tanımadığı insanların yanına gömüldüler
Mehmet Hanifi Erdinç