Nazenin - Çöken bu karabasan - Nazenin Siiri

Nazenin

Çöken bu karabasan gibi üstümüze
Anımsamak mevsimidir Nazenin.
Gözlerinde tutsak düşmüş hazanın,
Bin bir rengi dolacak yollarımıza.
Rüzgârda savrulacak,
Yangınlarda kavrulacak.
Bir ağaç devrilecek sonra.
Sonra bir orman devrilecek.
Uçsuz bucaksız renk deryası
Tam ortasında duracaksın Nazenin.
Emsiz, merhemsiz gönül yarası.

Bu sen ben şiiridir Nazenin.
Bu mahşer kalabalığı,
Bu yıllanmış mezar kimsesizliğidir.
Bazen Belkıs saltanatı
Bazen Şehrazad esirliğidir.

Şimdi ben
Destansı beldelerin karanlık ormanlarında
Kuru bir yaprak kadar umarsız.
Üflesen gözlerinin uçurumuna düşerim.
Yüreğinin yangınında pişerim.
Bu anımsamak mevsimidir Nazenin.
İki saniyenle bin yıl yaşarım.

Adına gelince;
Bilirim bu sen değilsin.
Sebeb-i hikmetini ise
Bir ben bilirim, bir sen bilirsin

Galip Aktaş