Sonbahar - Sonbahara benzettim kendimi Ömür - Sonbahar Siiri

Sonbahar

Sonbahara benzettim kendimi
Ömür dediğin mevsim misali
Dördüncü mevsim yakın besbelli

Çiğ damlaları yeryüzünde billurlaşıyor
Yapraklar salınarak dökülüyor
Son dem koruganında kuytuya çekiliyor

Tavan yapmış reçberlerin gururu
Üzüm bağlarından son hasat toplanıyor
Leylekler kanat çırpıyor güneye doğru
Aşiyan viran olmuş, zulasından çıkıyor

Doğa hazır kıta terhise
Son şafağını çiziyor
Yeşil urbasını atmış sırtından
Rüzgarlar nebata boya sürüyor
Sarının tonlarından

Arı memnun kovandaki balından
Daldaki yaprak petekteki bal sarı
Meyve vedada dalından yaprağından
Daneye dönüşmekte kundaktaki son darı

Ağrılar nüksediyor sinirler itirazda
Sıvısız eklemlerin sızısı dizlerimde
Esmede deli rüzgar kış eli kulağında
Doğanın yansıması ressamın tuvalinde
Bütün renkler aleni, tablosu gözlerimde

Kuzular son otları topluyor yaylalarda
Mor dağlar beyaz kalpak derdinde
Gökyüzünde bulutlar koşturuyor
Bu ahvalin depremi şu aciz bedenimde

Güneş koşaradım batıyor
Geceye teslimiyet telaş içinde
Bulutlar perde perde ışık yutuyor
Doğurdu doğuracak bulut hamile

Atmışıncı son baharı yaşıyor ömrüm
Kapıya dayandı dördüncü mevsim
Kışı atlatır mı solgun bedenim
Tekrar direnir mi yorgun dizlerim
Duaya yükseliyor, çatlak ellerim
Ağladı ağlayacak, nemli gözlerim…

Bülent ARKAN