Tadım Yok Bugün - Keyifsizim İçime Dağlar - Tadım Yok Bugün Şiiri

Tadım Yok Bugün

Keyifsizim İçime dağlar çöreklenmiş, Denizin mavisi Ötelerden çok uzak. .



Bugün tüm alkışlar, kayıp giden yıldızlara. .

Yıldızlar ise bakıyorlar,

Yılları gizleyemeyen Kırık aynalara. .



Beni bulduklarında, haber verilerdi dostlarım, ,

Böylesi kayıp kalmamıştım hiç. .



Dedim ya ..

Bugün yok Şaşa dan eser, ,,Bir, eski şiirlerim kalmış bana hayran ,,

Birde kışımı yaz a çeviren şu  eski yorgan.



Sahi ,

Nerede şimdi bir tencereye, ,

İştahla dalıp çıkan o kaşık sesleri. .

O ahşap Sofranın gıcırcılı Nağmeler i..



Birde, ,

Birde ,Çocukluğumun anne terlikleri, ,Evimizin çığırtkan veletleri. .

Kir ve pasak abideleri. .



Hani  o ,

Salçalar ile ekmeklerin buluştuğu demler. .közde patatesler. .

Yanaklarımızda hırsızlık tan kalma,

Şamar Şamar izler, ,



Be gafil,, insan Şamarı damı Özler. ..



Hele o ilk sızın, ,

Neydi ki bu dediğin,

Mânâ veremediğin, adını koyamadığın. .

İlk kez bu kadar çok tuttun ya hani nefesini, ,



Hani ,,

Anne n yaka paça Doktora götürdü ya ,

Bir haller oldu çocuğuma. salçalı ekmeği de çok severdi halbuki. .



Ne bilsin kadıncağız, ,

O zaten soluk soluğu bir hayatın içinden geliyor,

Bir yastık, bir yorgan, bir de eş. .



Sonra ..

Ver elini hayat ile güreş. ..Bildiği yalnızca ay ile güneş. .



Kapılar açıldı, ,

Kapılar kapandı yüzümüze, ,

Ne çok şevinmiştik, Ne çok ta gitmişti  gücümüze. .



Bir annesizlik, ,

Bir babasızlıktı,  yaşadığımız,

Artık pürüzsüz değil, kırışıklıklar la doluydu alnımız..



Şimdi, ,,

Mazi oldu her şey, Kınalı kuzu değildik,

Biz kadere eğildik. .

Tadım yok bugün, Keyisizim

İçime dağlar çöreklenmiş .! Denizin mavisi Ötelerden çok uzak. .



Oysa.!!

Artık kıyafetlerimiz jant i idi,,

Lakin kalplerimiz yaralı ve yırtık. .

Hatırlamıyorum en son ne zaman,

İçten güldük yada sırıttık, ,,



Bakıyorum da ,,

Martılar, hep aynı martı,

Hala popüler ,,bahçede kahvaltı, ,

Sadece yok o eski tadı,

Omuzlar hep çökmüş suratlarsa asılı. ..



Bir dost a rastladım, ,

Yada ben dost sandım,

Selam sabahtan açıldı evvela söz.



İlk o daldı söz e,

İki oda bir Sofa ev iki göz,

Beş  evlat birde hanim,

Yetişmek nede zor yürekler köz. ..



Aldırmadı bana hayat  nefes,

Dertler çileler,

Örmüşler duvarlarını etrafımda,

Çelikten kafes. ..



Bir sen kaldın ,,

Bildik tanıdık dost civarımda, ,

Dedim ki illaki olursun yanımda. .



Dost bu,

Bazı bazı sevince boğar seni,

Bazen de hüzünle keser nefesini. ..



Elim ayağımdı bir zaman, ,

Nasıl atarım onu yabana şimdi. .

Uzattım elbette ,,

Hala sıcak kalmayı başarabilmiş olan tek yüreğimi. ..



Bir sarıldık,

Pir sarıldık, o gün tebessümle ayrıldık. .

Bir haber ile hayrete daldık, ,



Meğer ne evlat, ,

Nede hanım, ,

Ev dediği de, bir bank’ın üstü imiş,

İki sokak ötedeki park ın. ..



Tutamadım kendimi,

Döküldü iki damla yaş, ,

Meğer eski dostum

Artık perişan bir ayyaş. …



Ne zaman ,

Unuttuk, unutulduk, kim ayırdı bizi,

Korkarım hepimizin sonu bir parkın

Soğuk bank’ı..


Pasa Varol