Gitme Diyemedim. - Bir Dost Meclisinde - Gitme Diyemedim. Şiiri

Gitme Diyemedim.

Bir dost meclisinde tanımıştım seni.
Çamurlu çizmelerim ile ;
“yağmurlu bir Sonbahar akşamıydı”
çaldığım kapıyı açtığında.

Tereddütsüz uzandı ellerin,
sular süzülen perdesüm ün kollarına.
İlk o an hissettim seni, uzun hayallere
İlk dalışımdı o gece..

Hep koşuşturma ile geçen hayatın,
Durmasını istedim.

Her kafadan bir ses çıkarken, ben
Senin şekeri eritmeni izliyordum çayında ;
Uzun narin parmaklarının ucu ile tuttuğun
kaşık ile.

Her yudum ile ; sana takılırken gözlerim,
Dudaklarında asılı kalan 2 damla çay,
İçime nehir olup akıyordu.

“Bu şalı omuzuna at, ıslanmışsın yağmurda,
Titriyorsun” dediğinde bir ses.
Hiç üşümüyordum oysa ben..

Kimsenin olmadığı bir bulutun içine aldım seni.
Sağın solun buğulu yüzler, belli belirsiz sözler.

Bir insanın kirpik vuruşlarını sayacaksın deseydi
Birisi bana, deli olduğunu düşünürdüm herhalde.

İşte bir damla Çay daha dudağının kıvrımında,
Dalgaların raks etmesi gibi kıvrıldı, dudakların,
O iki damla süzüldü dişlerinin arasına.

Ya! o omuzlarından dökülen siyah sarmaşıkların.
Güneşi örten gece gibi yıldızlı..

Ayışığında oynaşan yakamoz lar gibi;
Her gülüşünde kalbime tek tek saplanan
İnci taneleri.

Ne çok bakmıştın duvardaki saate, telaşın ile dudaklarını ısırarak..
Tek korkum o idi o mefhum saat gelip seni
Benden alacak.

Tamda yeni bırakmıştı gece kendini,
Belli belirsiz ufuksuz bir ışığa.
İlk kes küs olduğumu fark ettim zamansız
Gelen aydınlığa.

Sanki içimde infilak etti bir mayın,
” Hadi geç olmadımı arkadaşlar” dediğinde,
Kadim ev sahibi dostumuz..

Yolcu yolunda gerek, diyordu sana bakarak,
Ayışığıda gidiyor, gün e döndü burcu muz..

Anladım o an, buraya kadarmış, hayalim ve sen,
O gün bugündür unutmadım adını,
Meğer gurbetten bana ok çalacak mış, o kara tren..

Yıllar sonra gördüm yanında bir adam elinde bir çocuk,
Nereden bileceksin, ilk gördüğüm günden beri,
Gözümde yaşlar Boncuk boncuk..

Paşa Varol